Në një kohë kur Shqipëria po përballet me ndryshime të thella kulturore dhe ligjore, një ligj i ri ka hapur debat të fortë rreth vlerave mbi të cilat është ndërtuar shoqëria shqiptare. Futja në legjislacion e koncepteve si “identiteti gjinor” dhe “shprehja gjinore” është paraqitur si një hap drejt barazisë dhe përfshirjes sociale. Por në sytë e shumë qytetarëve, këto ndryshime nuk duken thjesht si rregulla administrative — ato shihen si një sfidë ndaj themeleve mbi të cilat është ngritur familja shqiptare.
Në qendër të shqetësimit është jo thjesht çfarë shkruhet në ligj, por çfarë pasoje do të ketë ai për shoqërinë.
Ndërkohë që po miratohen ligje që prekin drejtpërdrejt strukturën më të rëndësishme të shoqërisë, komunitetet fetare dhe institucionet morale, që historikisht kanë folur për çështje të tilla, po heshtin. Heshtja e tyre nuk është thjesht zhgënjyese — është e dhimbshme dhe e frikshme. Sepse kur institucionet që duhet të mbrojnë familjen nuk flasin, atëherë vendimet që prekin të ardhmen e brezave merren pa asnjë kundërshtim moral.
Mbështetësit e ligjit argumentojnë se këto ndryshime forcojnë të drejtat e njeriut. Por kundërshtarët shprehen të shqetësuar se ligji ecën shumë më përtej mbrojtjes së individit — duke ndikuar mënyrën se si konceptohet njeriu, edukimi i fëmijëve dhe uniteti i familjes.
Pyetjet që lindin janë të thella:
A po ndërhyjmë në një rend natyror që ka funksionuar ndër shekuj? A po i jepet shtetit e drejta të rishkruajë koncepte që historikisht kanë qenë të padiskutueshme?
Pasojat në edukim dhe shkolla
Një nga pikat më shqetësuese të këtij ligji është ndikimi potencial në sistemin arsimor.
Nëse ligji futet në fuqi në mënyrën si propozohet, atëherë:
• shkollat dhe institucionet arsimore mund të detyrohen të adoptojnë materiale edukimi në të cilat fëmijët mësohen se gjinia nuk është reale, por “zgjedhje personale”;
• mësuesit do të vendosen përballë presionit për të përdorur terma dhe trajtime që nuk lidhen me biologjinë, por me “shprehjen e identitetit”;
• prindërit humbasin të drejtën të vendosin se çfarë edukimi moral marrin fëmijët e tyre.
Shkolla nuk mund të kthehet në laborator eksperimentimi social. Ajo duhet të mbetet vend i formimit, jo i konfuzionit.
Në një vend ku familja ka qenë gjithmonë “fortesa” e shqiptarëve, çdo ligj që prek këtë institucion duhet analizuar me kujdes të veçantë. Shqetësimi nuk ka të bëjë me urrejtje apo paragjykim ndaj askujt, por me frikën se po ndryshohen themelet morale dhe kulturore pa u dëgjuar zëri i shumicës.
E drejta për të qenë i ndryshëm ekziston — por po aq e vlefshme duhet të jetë edhe e drejta për të mbrojtur traditën.
Nëse familja humb, humbet shoqëria.
Nëse heshtim sot, nesër do të na mbetet vetëm të pranojmë atë që është vendosur pa ne.
Foto nga Google Images
Artikulli i përgatitur nga ACTVUSA
