Sot, më 12 mars, kujtojmë me respekt dhe nderim ditëlindjen e martires Marie Tuci (1928-1950), një figurë e paharruar e qëndresës shqiptare kundër mizorive komuniste. Marie Tuci lindi në fshatin Ndërfushaz, pranë Rrëshenit, në një familje të devotshme katolike. Ajo u rrit me vlerat e besimit dhe dashurisë për atdheun, duke u bërë një shembull i jashtëzakonshëm i qëndresës dhe sakrificës.
Marie Tuci ishte një nxënëse e shkollës së mesme të motrave Stigmatine në Shkodër dhe më pas u bë mësuese në internatin e Oroshit. Ajo u arrestua nga regjimi komunist më 10 gusht 1949, pas reprezaljeve që u bënë në Mirditë pas vrasjes së sekretarit të Partisë Komuniste në Mirditë, Bardhok Biba. Marie Tuci u torturua mizorisht për shkak të besimit të saj dhe refuzimit për të hequr dorë nga vlerat e saj fetare dhe kombëtare.
Një nga torturat më të tmerrshme që ajo përjetoi ishte mbyllja në një thes, lakuriq, bashkë me një mace të egër dhe goditja e vazhdueshme. Pavarësisht vuajtjeve të saj të mëdha, Marie Tuci mbeti e patundur në besimin dhe qëndresën e saj. Ajo ndërroi jetë më 20 shtator 1950 në spitalin e Shkodrës, duke u bërë një dëshmitare e gjallë e qëndresës së shpirtit të gruas shqiptare ballë mizorive komuniste.
U bë e njohur përmes poezisë së Meti Fidanit “Po vdes nanë, sot po vdes”.
Marie Tuci është e vetmja grua që renditet mes 38 martirëve të parë të kishës katolike shqiptare dhe u beatifikua nga Papa Françesku më 5 nëntor 2016 në një ceremoni të mbajtur në Shkodër. Ajo mbetet një simbol i qëndresës dhe sakrificës, duke frymëzuar brezat e rinj me historinë e saj të guximit dhe besimit të palëkundur.
Foto nga Google Images
