Më 12 mars 1992, në moshën 67-vjeçare, u shua Martin Camaj, një nga figurat më të ndritura të letërsisë dhe kulturës shqiptare. I lindur më 21 korrik 1925 në Temal të Dukagjinit, Camaj u rrit në një familje me tradita të thella kulturore dhe patriotike. Ai studioi në Shkodër dhe më pas në Universitetin e Beogradit, ku u specializua në albanologji dhe sllavishte.
Karriera e tij akademike dhe letrare ishte e pasur dhe e larmishme. Camaj punoi si profesor i albanologjisë në Universitetin e Mynihut, ku themeloi dhe drejtoi katedrën e albanologjisë deri në vitin 1990. Ai ishte një studiues i njohur dhe një autor i shquar postmodernist, i cili kontribuoi në mënyrë të jashtëzakonshme në letërsinë dhe gjuhësinë shqiptare.
Veprat e tij letrare përfshijnë poezi, prozë dhe punime shkencore mbi shqipen dhe dialektologjinë shqiptare. Ndër veprat më të njohura të tij janë romanet “Djella” (1958), “Rrathë” (1978) dhe “Karpa” (1987), si dhe vëllimet poetike “Nji fyell ndër male” (1953) dhe “Kanga e vërrinit” (1954). Poezia e tij është përkthyer në gjuhët italiane, angleze dhe gjermane, duke e bërë atë një zë të njohur dhe të respektuar në letërsinë ndërkombëtare.
Martin Camaj ishte një figurë e jashtëzakonshme që kontribuoi në ruajtjen dhe promovimin e gjuhës dhe kulturës shqiptare. Ai mbetet një shembull frymëzues për brezat e rinj të studiuesve dhe shkrimtarëve shqiptarë. Me ndarjen e tij nga jeta më 12 mars 1992, letërsia dhe kultura shqiptare humbën një nga figurat më të ndritura dhe më të respektuara të saj.
Poezi nga Martin Camaj
Rilindje
Dielli herët depërtoi ndër dej!
Si mbas nji cipe të hollë mendimi
E ndriti rrugën tonë nga lindja
E këndej.
Erdhi koha e zgjimit!
Nji rreze e vetme përpara
Mbi mur
Ndriti dhena t’panjehuna përmbas,
mungullim bimësie e filiza shum
me krena gacash përmaje: rreziqe!
Foto nga Google Images
