Sot shënohen 15 vjet nga ndarja nga jeta e aktorit legjendar Bekim Fehmiu (1 qershor 1936 – 15 qershor 2010), një figurë ikonë që la gjurmë të thella në kinematografinë dhe teatrin ballkanik, por edhe atë botëror.
Fehmiu, i lindur në Sarajevo në familje me origjinë nga Gjakova, Kosovo, u rrit mes Shkodrës dhe Prizrenit, ku zbuloi prejardhjen e tij dramatike. Ai ishte i pari aktor lindor që arriti të luante në Hollywood gjatë Luftës së Ftohtë, dhe u bë një emër i njohur për rolin e tij si Ulisi në mini‑serinë “Odissea” (1968) — një sukses europian që u shndërrua në ikonë të kulturës ballkanike.
🎭 Kontributi artistik dhe karriera ndërkombëtare
Fehmiu spikati në filmin “I Even Met Happy Gypsies (Skupljaci perja)” (1967), fitues i çmimeve në Kanë dhe nominim për Oscar, ku interpretimi i tij si Bora mori vlerësime të mëdha. Rrugëtimi i tij profesionist e çoi në Yugoslav Drama Theatre në Beograd, në kinemanë italiane dhe amerikane, dhe roli në “The Deserter” (1971) e “The Last Snows of Spring” (1973) bëri që arti i tij të kuptohej gjerësisht si brenda, ashtu edhe jashtë Evropës .
Mendje e lirë – protesta dhe vetëvrasja
Fehmiu njihet edhe për guximin e tij. Në 1987, ai braktisi skenën në Beograd në shenjë proteste ndaj politikës ndaj shqiptarëve të Kosovës, duke dhënë mesazhin e tij të fortë kundër padrejtësisë.
Më 15 qershor 2010, në moshën 74‑vjeçare, ai u gjet i vdekur në apartamentin e tij në Beograd — një ngjarje tragjike që u cilësua si vetëvrasje . Hiri i tij u hodh në lumin Bistrica të Prizrenit, sipas amanetit të tij — vendi ku gjithçka niste për të.
🌟 Trashëgimia: Një aktor përtej kufijve
Trashëgimia e Bekim Fehmiut vazhdon të nderohet pas 15 vjetësh:
Në Prizren, u përurua dokumentari me datë 15 qershor për jetën dhe artin e tij. Në 2013, Posta e Kosovës lançoi një pullë postare me imazhin e tij, nderim që simbolizon vlerën e tij artistike.
Bekim Fehmiu ishte shumë më tepër se një aktor: ai ishte simbol i një identiteti që zgjerohej përtej kufijve etnikë, kulturorë dhe politikë. Me interpretimin dhe guximin e tij, ai shpëtoi tabutë, u bë zë i lirisë dhe mbeti një ikonë e integritetit artistik. 15 vjet pas ndarjes, kujtimi i tij është ende i gjallë — dhe arti i tij vazhdon të frymëzojë brezat e rinj.
Foto nga Google Images
