Sot, më 24 Qershor, kujtojmë me mall dhe respekt të thellë Agim Doçin, një nga figurat më të dashura dhe më të ndriçuara të poezisë dhe tekstit muzikor shqiptar, në njëvjetorin e ndarjes së tij nga jeta. Emri i tij ka lënë gjurmë të pashlyeshme në shpirtin e shqiptarëve kudo në botë, jo vetëm si një poet i ndjeshëm dhe i guximshëm, por edhe si një nga autorët më të frymëzuar të këngës shqiptare në dekadat e fundit. Fjalët e tij, që ngriheshin mbi dashurinë, sakrificën dhe identitetin kombëtar, janë bërë zëra që këndohen ende sot – në festivale, në skenat e mëdha, por mbi të gjitha në zemrat e njerëzve.
Karriera e tij artistike ishte e pasur dhe e gjatë, duke fituar mbi 50 çmime për tekstet e tij dhe duke përfaqësuar Shqipërinë dy herë në Konkursin e Këngës Eurovision.
Agim Doci ka shkruar mbi 3000 tekste kengesh, qe jane kenduar neper festivale dhe vazhdojne te degjohen edhe sot. Ai bashkëpunoi me kompozitorin Edmond Zhulali në shumë festivale të këngës shqiptare dhe shkroi mbi 100 këngë rreth luftës së Kosovës. Disa nga këngët më të famshme të tij përfshijnë “Marrshi i UÇK-së” dhe “A vritet pafajsia?”.
Poezia më e njohur e Agim Doçit është ndër të tjera “A vritet pafajsia?”, e cila është një nga këngët patriotike të tij që ka rezonuar thellë me publikun shqiptar. Kjo poezi, së bashku me të tjerat si “Ti Shqipëri më jep nder”, “Ku je ti Shqipëri”, “Unë jam ushtar i UÇK-së”, dhe shumë të tjera, janë pjesë e trashëgimisë së pasur kulturore që la pas Doçi. Këto vepra reflektojnë dashurinë dhe përkushtimin e tij ndaj atdheut dhe kanë mbetur të gjalla në zemrat e shqiptarëve anembanë botës.
Agim Doçi ishte autor i disa prej kryeveprave të muzikës shqiptare si: Ai këndoi për gëzimin, dashurinë dhe jetën, ndër të cilat “Nata” e Aurela Gaçes, “Loçka jeme” kënduar nga Albërie Hadërgjonaj, “Ma ke prish gjumin e natës” kënduar nga Sabri Fejzullahu dhe Ledina Çelo. Veçanërisht, ai ka bashkëpunuar me kompozitorin Edmond Zhulali në shumë këngë festivalesh në Shqipëri. Ai bashkëpunoi me emra të mëdhenj të skenës si Vaçe Zela, Frederik Ndoci, Irma Libohova, Elsa Lila, dhe shumë të tjerë, duke u bërë frymëzues i artit shqiptar ndër vite. Largimi i tij ka lënë një boshllëk të madh në letërsinë dhe muzikën shqipe, por trashëgimia që la pas është një thesar i gjallë që do të vazhdojë të ndriçojë kulturën tonë kombëtare.
Agim Doçi nuk u shua – ai thjesht ndryshoi vendbanim: nga kjo botë, në pavdekësinë e fjalës së bukur. Kujtojmë sot jo vetëm një poet, por një shpirt të lirë që jetoi për artin dhe atdheun. Lavdi jetës dhe veprës së tij!
“A Vritet Pafajsia?”
A vritet pafajësia?!
çfarë faji ka Drenica?!
Pse tremben nga fëmija,
që thërret Azem Galica?
Drenica lind veç trima
ju i lini fëmijët jetima.
Është një komb që don liri,
dhe Kosova është Shqipëri!
Qielli digjet, toka varet
po ku je Adem Jashari?!
Na vranë babën, e na vran motrën
Na përzunë, na dogjën votrën.
Mos ma prek ti shkja Drenicën
Se kam gjallë Azem Galicën
Mos ma prek trollin shqiptar
Mijëra vjet, jam vetë e parë
Dhe loti vjen tek gjaku
Dhe gjaku vjen tek loti
Ja foshnjet po i vrasin
Po kullat jo nuk lozin.
Drenica lind veç trima
ju i lini fëmijët jetima.
Është një komb që don liri,
dhe Kosova është Shqipëri!
Qielli digjet, toka varet
po ku je Adem Jashari?!
Na vranë babën, e na vran motrën
Na përzunë, na dogjën votrën.
Mos ma prek ti shkja Drenicën
Se kam gjallë Azem Galicën
Mos ma prek trollin shqiptar
Mijëra vjet, jam vetë e parë

Foto nga Google Images
Artikulli i përgatitur nga ACTVUSA
